Taylor GS Mini-e Rosewood Plus

Wat doe je in Coronia tijden: Waar je jaren geleden mee gestopt bent. Gitaar spelen. Toen ik een tiener was, had ik een massieve Ibanez die je kon bespelen als boter: vlakke snaar actie, grote body, waarachter ik het gevoel had te verdwijnen. Sinds wij voor onszelf kampvuurbijeenkomsten hebben herontdekt, ontbreekt op de een of andere manier de muzikale omlijsting, als het al niet de gettoblaster moet zijn. Het toeval wilde dat Kirstein een Taylor GS Mini als retourtje te koop had en ik voor het eerst naar het geluid van deze gitaar luisterde. Het is ongelooflijk. En omdat ik hem kleiner wilde, vergeleek ik het geluid met een vergelijkbare Ibanez in dezelfde maat: Het prijsverschil was hoorbaar. In dit opzicht heb ik, na er drie keer op geslapen te hebben, afgezien van Ibanez ten gunste van de Taylor GS mini-e Rosewood. De verrassing was letterlijk groot: de gitaar werd veilig geleverd in een kartonnen doos met een zachte tas, die veel stabieler is dan wat doorgaans onder een gigbag wordt verstaan. Het vakmanschap is prachtig, onberispelijk en foutloos. Het klankgat lijkt enorm met zijn 10 cm op de body. Nadat we het instrument hadden getemperd en voor de eerste keer gestemd, begonnen we te spelen. Rijk natuurlijk geluid dat gewoon leuk is met weinig gewicht.